дару́чаны

1. (абавязаны) beáuftragt;

2. (давераны) zur Betréuung ánvertraut

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пове́ренный

1. прич. (проверенный) праве́раны; (сверенный) зве́раны;

2. прич. (доверенный) даве́раны;

3. сущ. (уполномоченный) паве́раны, -нага м.;

пове́ренный в дела́х дипл. паве́раны ў спра́вах;

прися́жный пове́ренный юр., уст. прыся́жны паве́раны;

4. сущ. (наперсник) даве́раны, -нага м.;

пове́ренный тайн даве́раны тайн.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

confidential

[,kɑ:nfɪˈdenʃəl]

adj.

1) сакрэ́тны, канфідэнцы́йны

a confidential report — сакрэ́тная справазда́ча

2) пэ́ўны

3) даве́раны, які́ карыста́ецца даве́рам

a confidential secretary — даве́раны сакрата́р

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

zaufany

давераны;

zaufany człowiek — a) давераная асоба;

чалавек варты даверу; надзейны чалавек

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Vertráute

sub m, f -n, -n даве́раны, -ная, блі́зкі ся́бар, блі́зкая сябро́ўка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Bevóllmächtigte

sub m, f -n, -n упаўнава́жаны, -ная; паве́раны, -ная; даве́раны, -ная

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

confident

[ˈkɑ:nfɪdənt]

1.

adj.

1) пэ́ўны, перакана́ны

2) саманадзе́йны

3) зана́дта пэ́ўны, зухва́лы

2.

n.

блі́зкі, даве́раны ся́бра; блі́зкая сябро́ўка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

адрэ́зак, ‑зка, м.

1. Невялікі адрэзаны кавалак чаго‑н. [Васіль] адрэзаў з братам некалькі дошак на столь. Паставіў адрэзкі пры сцяне на козлы, каб можна было браць зверху. Мележ.

2. Абмежаваная частка чаго‑н. Адрэзак часу. Адрэзак шляху. □ Застава лейтэнанта Усава ў няроўнай барацьбе.. трымала давераны ёй адрэзак граніцы. Брыль.

3. пераважна мн. (адрэ́зкі, ‑аў). Землі, адрэзаныя ад сялянскіх надзелаў у часе рэформы 1861 г. ў Расіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэпазіта́рый

(фр. dépositaire, ад лац. depositum = рэч, аддадзеная на зберажэнне)

1) фізічная або юрыдычная асоба, якой давераны дэпазіты, 2) дзяржава або міжнародная арганізацыя, якія захоўваюць арыгінальны тэкст міжнароднага дагавору.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

proxy

[ˈprɑ:ksi]

n.

1) засту́пнік -а m.; даве́раны, упаўнава́жаны -ага m., даве́раная, упаўнава́жаная f.

to be (stand) proxy for — быць чыі́м-н. засту́пнікам, упаўнава́жаным, прадстаўніко́м

2) пі́санае паўнамо́цтва n., упаўнава́жаньне; перада́ча го́ласу

to vote by proxy —

а) перада́ць свой го́лас

б) галасава́ць па ўпаўнава́жаньні

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)