гума́нны, -ая, -ае.

Чалавекалюбівы, дабрачынны, прасякнуты павагай да людзей.

Гуманныя мэты.

|| наз. гума́ннасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дабрадзе́йны, ‑ая, ‑ае.

Які характарызуецца дабрадзейнасцю; дабрачынны. Дабрадзейная жанчына. Дабрадзейны ўчынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гума́нны, ‑ая, ‑ае.

Дабрачынны, чалавечны, прасякнуты павагай да людзей. Пралетарыят — самы гуманны клас у гісторыі развіцця грамадства. Лушчыцкі.

[Ад лац. humanus — чалавечны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

beneficent [bɪˈnefisnt] adj. fml дабрачы́нны, дабрадзе́йны, міласэ́рны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Дабрачы́нец. Гл. дабрачы́нны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Дабрачы́ннасць. Гл. дабрачы́нны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

cnotliwy

дабрачынны, дабрадзейны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

míldtätig

a дабрачы́нны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

benevolent [bəˈnevələnt] adj.

1. fml добразычлі́вы

2. дабрачы́нны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

virtuous [ˈvɜ:tʃuəs] adj. fml дабрадзе́йны, дабрачы́нны; цнатлі́вая (жанчына)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)