двайні́к², -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Двухпудовая гіра.

Спартсмен практыкуецца з двайніком.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ги́ря гі́ра, -ры ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

двайні́к

‘двухпудовая гіра’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. двайні́к двайнікі́
Р. двайніка́ двайніко́ў
Д. двайніку́ двайніка́м
В. двайні́к двайнікі́
Т. двайніко́м двайніка́мі
М. двайніку́ двайніка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

пудо́вы пудо́вый;

~вая гі́ра — пудо́вая ги́ря

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гі́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Памянш. да гіра; маленькая гіра. Вымяраецца глыбіня часцей за ўсё пры дапамозе спецыяльнай гіркі — глыб[іня]мера. Матрунёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кілаграмо́вы, ‑ая, ‑ае.

Вагой у адзін кілаграм. Кілаграмовая гіра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фунтаві́к, ‑а, м.

Разм. Гіра вагой у адзін фунт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фунто́вы, ‑ая, ‑ае.

Вагой у адзін фунт. Фунтовая гіра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стограмо́вы, ‑ая, ‑ае.

Вагой (ёмістасцю) у сто грамаў. Стограмовая гіра. Стограмовая бутэлечка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохпудо́вы, ‑ая, ‑ае.

Масай у тры пуды. Трохпудовая гіра. // Разм. Вельмі цяжкі, грузны. Трохпудовая вязка дроў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)