Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
АЎТАГІПНО́З
(ад аўта... + гіпноз),
гіпнатычны стан (гл.Гіпноз), выкліканы самаўнушэннем, у процілегласць гетэрагіпнозу, выкліканаму ўздзеяннем інш. чалавека; адзін з прыёмаў у аўтагеннай трэніроўцы. Мэтанакіраванае ўвядзенне самога сябе ў гіпнатычны стан дасягаецца пэўнымі прыёмамі. Схільнасць да аўтагіпнозу залежыць ад фіз. і эмацыянальнага стану, асобасных асаблівасцяў, здольнасці да самакіравання фізіял. і псіхічнымі функцыямі.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
аўтагіпно́з
(ад аўта- + гіпноз)
гіпнатычны стан, выкліканы самаўнушэннем, у процілегласць гетэрагіпнозу, выкліканаму ўздзеяннем іншага чалавека; адзін з прыёмаў у аўтагеннай трэніроўцы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
hipnoza
hipnoz|a
ж. гіпноз;
wprowadzić w stan ~y — увесці ў гіпнатычны стан
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
слі́пер
(ад англ. sleep = спаць)
той, каго прыводзяць у гіпнатычны стан з мэтай унушыць яму пэўныя адчуванні, выклікаць гатоўнасць да пэўных дзеянняў.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
hypnotic
[hɪpˈnɑ:tɪk]1.
adj.
1) гіпнаты́чны(сон)
2) лёгка пада́тны на гіпно́з
3) загіпнатызава́ны, -ая, у ста́не гіпно́зу
4) усыпля́льны, снатво́рны (лек, сі́ла)
2.
n.
1) нарко́тык -а m., снатво́рнае n., усыпля́льны сро́дак
2) асо́ба ў ста́не гіпно́зу або́ лёгка пада́тная на гіпно́з
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)