гэ́блік, ‑а, м.
Памянш. да гэбель; невялікі гэбель. Гэблік так спрытна хадзіў у яго руках, што Сымонка не паспеў агледзецца, як на варштаце вырасла куча белапенных стружак. Сіняўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
руба́нок гэ́бель, род. -бля м., руба́нак, -нка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
цыну́бель, ‑я, м.
Гэбель з зубчастым жалязкам, які ўжываецца для нанясення шурпатасці на драўляныя часткі пры склейванні.
[Ад ням. Zahnhobel — зубчасты струг.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Нут ’гэбель выбіраць пазы’ (Сл. ЦРБ). Запазычана праз польск. nut, nuthubel ’гэбель для выразання пазоў’ з ням. Nut(e), скарочана ад Nuthobel ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
фуга́нак
(ням. Fügebank)
доўгі гэбель, спуск.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
цыну́бель
(ням. Zahnhobel, ад Zahn = зуб + Hobel = гэбель)
гэбель з зубчастым лязом, які ўжываецца для нанясення шурпатасці на драўляныя часткі пры склейванні.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
шо́рхаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Тое, што і шоргаць. На дварэ стараставай сядзібы шорхаў гэбель, шыпела піла, стукалі малаткі. Самуйлёнак. Па тратуарах шорхалі мётламі прыбіральшчыцы. Броўка. Пад нагамі шорхала апаўшая лістота. Даніленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ На́дубель ’гэбель выбіраць канты ў дошках’ (Сцяшк. Сл.). Запазычанне з нямецкай мовы (?), другая частка выразна адлюстроўвае ням. Hebel.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)