гурт м

1. гл гypба, гурма

2. (статак жывёлы) Hérde f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Гурт ’гурт’ (БРС, Шат., Бяльк.), ’вогнішча’ (Шатал.). Рус. гурт, укр. гурт. Запазычанне з польск. hurt < с.-в.-ням. hurt. Гл. Фасмер, 1, 476; Бернекер, 1, 379; Слаўскі, 1, 439. Параўн. Булыка, Запазыч., 87. Сюды адносіцца і гурто́к, укр. гурто́к.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гурт​2

(ням. Gurt = пояс)

1) тое, што і нервюра 1;

2) рабро чаканнай манеты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гурт​1

(польск. hurt, ад с.-в.-ням. hurt)

1) група, натоўп людзей;

2) статак жывёлы, чарада птушак;

3) група аднародных прадметаў (напр. г. хмар, г. дрэў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

панк-гу́рт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. панк-гу́рт панк-гурты́
Р. панк-гурта́ панк-гурто́ў
Д. панк-гурту́ панк-гурта́м
В. панк-гу́рт панк-гурты́
Т. панк-гурто́м панк-гурта́мі
М. панк-гурце́ панк-гурта́х

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

рок-гу́рт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. рок-гу́рт рок-гурты́
Р. рок-гурта́ рок-гурто́ў
Д. рок-гурту́ рок-гурта́м
В. рок-гу́рт рок-гурты́
Т. рок-гурто́м рок-гурта́мі
М. рок-гурце́ рок-гурта́х

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

рэп-гурт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. рэп-гурт рэп-гурты́
Р. рэп-гурта́ рэп-гурто́ў
Д. рэп-гурту́ рэп-гурта́м
В. рэп-гурт рэп-гурты́
Т. рэп-гурто́м рэп-гурта́мі
М. рэп-гурце́ рэп-гурта́х

Крыніцы: sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ата́ра, -ы, мн. -ы, ата́р, ж.

Вялікі гурт авечак; чарада.

Калгасная а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падшыва́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м. (разм.).

Гарэзлівы падлетак.

Сабраўся гурт падшыванцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гуртаўшчы́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Той, хто суправаджае, гоніць гурт (у 2 знач.).

|| прым. гуртаўшчы́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)