ГУРТ

(у бел. муз. фальклоры),

устойлівы ансамбль з некалькіх творча раўнапраўных спевакоў. Кожны з іх выконвае ў ансамблі пэўную функцыю, якая асэнсоўваецца як асаблівае майстэрства і замацоўваецца ў спец. тэрміналогіі: запявала «заводзіць» песню, тыя, што вядуць асн. напеў ніжняга голасу, — «басуюць», а выканаўца верхняга сольнага голасу «падводкі» «падымае» песню. Пашыраны пераважна ў паўд. раёнах Беларусі.

Літ.:

Можейко З.Я. Песенная культура белорусского Полесья. Село Тонеж. Мн., 1971. С. 19—28.

З.Я.Мажэйка.

т. 5, с. 538

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

гурт м.

1. гл. гypба, гурма

2. (статак жывёлы) Hérde f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гурт​2

(ням. Gurt = пояс)

1) тое, што і нервюра 1;

2) рабро чаканнай манеты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гурт​1

(польск. hurt, ад с.-в.-ням. hurt)

1) група, натоўп людзей;

2) статак жывёлы, чарада птушак;

3) група аднародных прадметаў (напр. г. хмар, г. дрэў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Гурт ’гурт’ (БРС, Шат., Бяльк.), ’вогнішча’ (Шатал.). Рус. гурт, укр. гурт. Запазычанне з польск. hurt < с.-в.-ням. hurt. Гл. Фасмер, 1, 476; Бернекер, 1, 379; Слаўскі, 1, 439. Параўн. Булыка, Запазыч., 87. Сюды адносіцца і гурто́к, укр. гурто́к.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

панк-гу́рт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. панк-гу́рт панк-гурты́
Р. панк-гурта́ панк-гурто́ў
Д. панк-гурту́ панк-гурта́м
В. панк-гу́рт панк-гурты́
Т. панк-гурто́м панк-гурта́мі
М. панк-гурце́ панк-гурта́х

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рок-гу́рт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. рок-гу́рт рок-гурты́
Р. рок-гурта́ рок-гурто́ў
Д. рок-гурту́ рок-гурта́м
В. рок-гу́рт рок-гурты́
Т. рок-гурто́м рок-гурта́мі
М. рок-гурце́ рок-гурта́х

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэп-гурт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. рэп-гурт рэп-гурты́
Р. рэп-гурта́ рэп-гурто́ў
Д. рэп-гурту́ рэп-гурта́м
В. рэп-гурт рэп-гурты́
Т. рэп-гурто́м рэп-гурта́мі
М. рэп-гурце́ рэп-гурта́х

Крыніцы: sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падшыва́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м. (разм.).

Гарэзлівы падлетак.

Сабраўся гурт падшыванцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ата́ра, -ы, мн. -ы, ата́р, ж.

Вялікі гурт авечак; чарада.

Калгасная а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)