гумно́

1. Будынак з ёўняй, у якім складваюць збожжавыя снапы, малоцяць; клуня (Жытк., Слаўг., Стаўбц.).

2. Чыстая плошча перад гумном, дзе прасушваюць снапы, сена (Мін. пав. і губ. Шэйн 506).

3. Месца каля тока (гл.) і сяннога хлява, якое парасло травой (Пух. Шат.).

4. Лужок кругом гумна (Віц. Касп.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

гумні́шча, -а, мн. -ы, -аў, н. (разм.).

Месца, на якім было гумно.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гумні́шча ср., разг. ме́сто, где бы́ло гумно́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ри́га ж. су́шня з то́кам; гумно́, -на́ ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

stodoła

ж. гумно

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

barn [bɑ:n] n.

1. сві́ран; паве́ць; гумно́;

a hay barn адры́на, пу́ня

2. хлеў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ток², -а, мн. такі́, -о́ў, м.

1. Спецыяльны будынак для складання, абмалоту і ачысткі збожжа; гумно.

Т. будавалі далёка ад хаты.

2. Пляцоўка для абмалоту збожжа.

Збожжа на таку малацілі цапамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гуме́нца, ‑а, н.

Памянш.-ласк. да гумно; невялікае гумно. І вось над хатай, над гуменцам Сняжынкі жвавыя гуляюць. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клу́ня

(літ. klúonas)

гаспадарчы будынак для захоўвання і малацьбы збажыны; гумно.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Ténne

f -, -n гумно́, ток

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)