chew​1 [tʃu:] n. жава́льная гу́мка, жва́чка, жу́йка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

elastic​1 [ɪˈlæstɪk] n.

1. гу́мка

2. рызі́нка (шнурок)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ла́стик​II м., разг. гу́мка, -кі ж., рызі́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Гу́ма гумка ’гума’ (БРС). Укр. гума. Магчыма, з польск. guma ’тс’. Паводле Брукнера (163), польск. з лац. (?) gummi.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

gum​2 [gʌm] n.

1. клей

2. смала́

3. гу́мка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рызі́нка ж разм гл гумка

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

eraser

[ɪˈreɪsər]

n.

гу́мка, сьці́рка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

жва́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. Паўторнае перажоўванне жвачнымі жывёламі ежы, якая адрыгаецца ў поласць рота, а таксама сама гэта ежа.

Жаваць жвачку.

2. Гумка, якая ўжыв. для жавання; жуйка.

3. перан. Нуднае, надакучлівае паўтарэнне аднаго і таго ж (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ла́сцік ​1, ‑у, м.

Баваўняная тканіна з бліскучым верхам, якая ужываецца звычайна на падкладку. Паліто на ласціку.

[Ад англ. lasting — трывалы.]

ла́сцік ​2, ‑у, м.

Каўчук, гума. // Разм. Гумка для сцірання напісанага.

[Ад новалац. elasticus — пругкі, эластычны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сці́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

1. Кухонная анучка для выцірання стала.

2. Гумка для сцірання напісанага. Напісанае пяром прыходзілася выскрабаць ножыкам, бо сцірка не памагала. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)