ю́мор в разн. знач. гу́мар, -ру м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упрыгажэ́нства, -а, н.

У архітэктуры, а таксама ў мастацкай і публіцыстычнай мове: імкненне да лішніх, неапраўданых аздабленняў.

Выразная мова, тонкі гумар не патрабуюць упрыгажэнства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ві́сельнік м., уст. ви́сельник; уда́вленник;

◊ гу́мар ~ка — ю́мор ви́сельника

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Gálgenhumor

m -s гу́мар ві́сельніка, гу́мар з-пад шы́беніцы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

black humor

чо́рны, магі́льны гу́мар

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

gallows [ˈgæləʊz] n. (pl. gallows) шы́беніца;

gallows humour гу́мар ві́сельніка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

gallows humor

гу́мар з-пад шы́беніцы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

стих​II (настроение) разг. гу́мар, -ру м., гумо́р, -ру м., настро́й, -ро́ю м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гумарысты́чны

(ад гумарыст)

які змяшчае ў сабе гумар; уласцівы гумару, гумарысту.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гумарысты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гумару, змяшчае ў сабе гумар (у 1, 2 знач.). Гумарыстычны твор. Гумарыстычны часопіс. Гумарыстычны тон. // Уласцівы гумару, гумарысту. Гумарыстычны талент.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)