прагука́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. Пракрычаць, гукнуць. — Цішэй, грамадзяне! — прагукаў .. [Рыгор] і абярнуўся назад. Гартны.

2. Гукаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загука́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць гукаць. // Падаць гучны голас; гукнуць. І вось Міхась, як яго хто падбіў, узяў і загукаў на ўвесь лес. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

call out

а) кры́кнуць, гукну́ць

б) выкліка́ць во́йска (на дапамо́гу цыві́льным ула́дам)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

zawołać

зак.

1. паклікаць; выклікаць;

zawołać lekarza — выклікаць лекара (доктара);

2. крыкнуць; ускрыкнуць; гукнуць; закрычаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

huknąć

hukną|ć

зак.

1. загрымець, грымнуць;

~ł strzał — грымнуў стрэл;

2. na kogo крыкнуць, прыкрыкнуць;

3. грукнуць; грымнуць; ударыць;

4. гукнуць;

5. вухнуць (пра птушак)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)