Verbum

губа́¹, -ы́, мн. гу́бы і (з ліч. 2, 3, 4) губы́, губ, Д -а́м, ж.

Скурна-мускульная рухомая складка, якая ўтварае край рота.

Верхняя г.

Сціснуць губы.

Кусаць губы (таксама перан.: выражаць злосць, незадавальненне).

|| памянш. гу́бка, -і, ДМ -бцы, мн. -і, -бак, ж.

|| прым. губны́, -а́я, -о́е.

закапы́ліць, -лю, -ліш, -ліць; зак., што (разм.).

Скрывіць, надзьмуць (губы), выражаючы крыўду, незадаволенасць і пад.

З. губы.

|| незак. закапы́льваць, -аю, -аеш, -ае.

засма́глы, -ая, -ае.

Сухі, высахлы, перасохлы.

Засмаглыя губы.

прыпу́хлы, -ая, -ае.

Які трохі прыпух.

Прыпухлыя губы.

губа́², -ы́, мн. гу́бы і (з ліч. 2, 3, 4) губы́, губ, Д -а́м, ж.

Назва марскіх заліваў і бухт на поўначы Расіі.

Анежская г.

пласкагу́бцы, -аў.

Абцугі, канцы ў якіх (губы) маюць плоскую ўнутраную паверхню.

вы́смаглы, -ая, -ае.

Які страціў вільгаць, высах ад гарачыні.

Высмаглыя губы.

пасі́вераць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.

Абветрыцца, патрэскацца ад ветру, сіверу.

Губы пасівералі.