Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
губа́III(гриб) обл., прост.гу́ба, -бы ж., ча́га, -гі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ГУБА́,
паморская назва марскіх заліваў, якія далёка ўдаюцца ў сушу на Пн і Д. Усходзе Расіі. Звычайна ў губу ўпадае вял. рака, якая апрасняе салёную ваду, таму яе колер адрозніваецца ад колеру марской вады (Дзвінская губа, Обская губа).
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
губа́IIжгеагр Méerbusen m -s, -, Bucht f -, -en
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ГУБА́,
тэрытарыяльная адзінка ў Расіі ў 16—17 ст. Першапачаткова супадала з воласцю ці горадам. Дзейнічалі губныя органы мясц. самакіравання (губныя хаты і інш.), якія выконвалі судова-паліцэйскія функцыі. Гл. таксама Губная рэформа.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
губа́Iж Líppe f -, -n; Léfze f -, -n (y жывёл);
куса́ць губы sich (D) auf die Líppen béißen*;
надзьму́ць губыéinen Schmóllmund máchen; перан schmóllen vi (на каго-н mit D);
зае́чая губа́мед Hásenscharte f -, -n;
◊ у яго малако́ на губа́х не абсо́хла er ist noch nicht trócken hínter den Óhren
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Губа́ ’губа’ (БРС, Сцяшк.). Прасл.*gǫba. Трубачоў (Эт. сл., 7, 79) лічыць, што значэнні ’грыб’ і ’губа’ звязаны па паходжанню, і ’губа’ выводзіцца з ’грыба’. Звычайна слав.*gǫba параўноўваюць з літ.gum̃bas ’гуз, жаўлак, нарасць’, лат.gum̃ba. Фасмер (1, 468) лічыць, што ёсць два розныя словы (’губа’ і ’грыб’), але не выключае магчымасці аднолькавага іх паходжання.
Гу́ба ’губа, трутнік, трут’ (БРС, Касп., Шат., Бяльк.). Таго ж паходжання, што і губа́ (гл.).
