хламі́да, -ы, ДМ -мі́дзе, мн. -ы, -мі́д, ж.

1. Адзенне старажытных грэкаў і рымлян у выглядзе плашча.

2. Нязграбная шырокая і доўгая адзежына (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хіто́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. У старажытных грэкаў: доўгае і шырокае адзенне, часцей без рукавоў.

2. Касцюм танцоўшчыцы класічнага балета з глыбокімі разрэзамі па баках.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

архітэкту́ра, -ы, ж.

1. Майстэрства праектавання, пабудовы і мастацкага афармлення будынкаў; дойлідства.

А. старажытных грэкаў.

2. Стыль пабудовы.

А. дома.

3. зб. Будынкі, збудаванні.

|| прым. архітэкту́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эпітала́ма, -ы, мн. -ы, -ла́м, ж.

1. У старажытных грэкаў і рымлян: віншавальная песня маладым.

2. Верш-віншаванне ў гонар тых, хто бярэ шлюб.

|| прым. эпітала́мны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кіфа́ра, ‑ы, ж.

Струнны шчыпковы музычны інструмент старажытных грэкаў, падобны да ліры.

[Грэч. kithara.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пантэо́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Манументальны будынак — месца пахавання славутых дзеячаў.

2. У старажытных грэкаў і рымлян: храм, прысвечаны ўсім багам.

3. Сукупнасць багоў якой-н. рэлігіі (кніжн.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грэ́часкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Грэцыі, грэкаў, належыць ім. Грэчаская мова. Грэчаскае мастацтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акро́паль, ‑я, м.

Гіст. Узвышаная ўмацаваная частка горада ў старажытных грэкаў; крэпасць, крэмль. Афінскі акропаль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анты́чнасць, ‑і, ж.

1. Свет старажытных грэкаў і рымлян, іх культура.

2. Уласцівасць антычнага (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіві́ла, ‑ы, ж.

У старажытных грэкаў, рымлян, яўрэяў і некаторых іншых народаў — адна з легендарных жанчын-прарочыц.

[Грэч. sibylla.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)