грыф​I м міфал Greif m -(e)s, -e і -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

грыф​II м муз (у скрыпкі) Gríffbrett n -(e)s, -er

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

грыф​1

(лац. gryphus, ад гр. gryps)

буйная драпежная птушка сям. ястрабіных, якая гняздзіцца на скалах, адзіночных дрэвах і жывіцца мярцвячынай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

грыф​3

(фр. griffe)

афіцыйны надпіс або штамп на дакуменце, бланку, які вызначае спецыфіку іх выкарыстання (напр. дакумент з грыфам «Сакрэтна», бланк з грыфам установы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

грыф​2

(ням. Grifï)

1) доўгая, вузкая частка струнных музычных інструментаў, да якой у час ігры прыціскаюць струны;

2) дзяржанне шаблі, шашкі і іншай халоднай зброі;

3) стальны прут атлетычнай штангі, на які надзяваюцца шары, дыскі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

грыф

(фр. griffe)

афіцыйны надпіс або штамп на дакуменце, бланку, які вызначае спецыфіку іх выкарыстання (напр. бланк з грыфам установы, дакумент з грыфам «Сакрэтна»).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

грыфо́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Тое, што і грыф¹ (у 1 знач).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гриф​I

1. миф. грыф, род. гры́фа м.;

2. зоол. грыф, род. гры́фа м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гриф​II муз. грыф, род. гры́фа м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гриф​III (выгравированная подпись) грыф, род. гры́фа м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)