бра, нескл., н.

Насценнае асвятляльнае прыстасаванне. У паркеце адсвечваліся ножкі крэслаў, халодныя грані калонаў, гронкі вясёлкавых бра. Скрыган.

[Фр. bras — рука.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарлі́ца, ‑ы, ж.

Травяністая расліна сямейства крыжакветных з галінастым сцяблом, укрытым валаскамі, з белымі, сабранымі ў гронкі кветкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ляўко́нія, ‑і, ж.

Аднагадовая або двухгадовая травяністая дэкаратыўная расліна сямейства крыжакветных з пахучымі кветкамі рознай афарбоўкі, сабранымі ў гронкі; мацыёла.

[Грэч. leukos — белы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

увышыню́, прысл.

Тое, што і увысь. Дубок падаўся ўвышыню, Страйней выглядваюць сасонкі, І на рабінцы ўпершыню Пачалі налівацца гронкі. Матэвушаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bunchy

[ˈbʌntʃI]

adj.

1) які́ ма́е гро́нкі, які́ расьце́ гро́нкамі або́ пука́мі

2) вы́пуклы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

groniasty

у выглядзе гронкі; гронкападобны;

kwiatostan groniasty бат. гронка (суквецце)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

падмаро́жаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад падмарозіць.

2. у знач. прым. Які крыху зацвярдзеў ад марозу. Галінкі рабіны.. працягвалі.. [гаспадыні] свае густыя гронкі з падмарожанымі ягадамі. Дамашэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тамары́кс, ‑а, м.

Дрэва або куст сямейства тамарыксавых з дробнымі кветкамі, сабранымі ў гронкі, расце ў пустынях і стэпах Паўднёвай Еўропы, Афрыкі і Азіі. / ‑у; у знач. зб. Зараснік тамарыксу.

[Лац. tamarix.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кве́тка ’кветка’ (ТСБМ, Нас., Касп., Сл. паўн.-зах., Нар. словатв., Бяльк., Мал.), ’галінка’ (Гарэц., Выг.), ’вязка накшталт гронкі з ядлоўцу, якая ўмацоўваецца на месцы злучэння крокваў, бліжэйшых да вуліцы ў дзень пабудавання зруба’ (В. В., Выг., Нар. словатв.), ’букет з калосся збажыны’ (Нар. словатв.), ’нязжаты пучок калосся збажыны, пакінуты ў канцы жніва’ (Шатал.). Гл. квет.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

spray​1 [spreɪ] n.

1. галі́нка, гро́нка; па́растак; ду́бчык;

a spray of diamonds бро́шка ў вы́глядзе гро́нкі дыяме́нтаў

2. буке́цік, бутанье́рка;

He had a spray in his buttonhole. У яго была бутаньерка ў пятліцы.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)