graphically

[ˈgræfɪkəli]

adv.

графі́чна, наво́чна, нагля́дна; пры дапамо́зе дыягра́мы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

картагра́ма, ‑ы, ж.

Карта, на якой графічна (штрыхоўкай, размалёўкай і пад.) паказаны статыстычныя даныя адносна якой‑н. з’явы. Картаграма шчыльнасці насельніцтва. Картаграма пасяўных плошчаў вобласці.

[Ад слова карта і грэч. grámma — запіс, малюнак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ізаба́ра, ‑ы, ж.

1. Лінія на карце, якая злучае месцы з аднолькавым атмасферным ціскам у пэўны час. Студзеньскія ізабары.

2. Лінія, якая графічна паказвае залежнасць паміж фізічнымі велічынямі пры пастаянным ціску.

[Ад грэч. isos — роўны, аднолькавы і baros — цяжар, ціск.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ізатэ́рма, ‑ы, ж.

1. Лінія на карце, якая злучае месцы з аднолькавай сярэдняй тэмпературай у пэўны час. Студзеньскія ізатэрмы.

2. Лінія, якая графічна паказвае залежнасць паміж фізічнымі велічынямі пры пастаяннай тэмпературы.

[Ад грэч. isos — роўны, аднолькавы і therme — цеплыня.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інтэгры́метр

(ад лац. integer = цэлы + -метр)

механічны аналагавы вылічальны прыбор для матэматычнай апрацоўкі графічна зададзеных функцый.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

картагра́ма

(ад карта + -грама)

схематычная карта, на якой графічна паказаны статыстычныя дадзеныя адносна якой-н. з’явы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тангенсо́іда

(ад тангенс + -оід)

мат. крывая лінія, якая графічна паказвае змяненне тангенса ў залежнасці ад змянення вугла.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

полістрафі́чнасць

(ад полі- + страфа)

паслядоўнае або адвольнае чаргаванне ў вершаваным творы розных строф, графічна аддзеленых адна ад адной.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сінусо́іда

(ад сінус + гр. eidos = выгляд)

хвалепадобная крывая лінія, якая графічна паказвае змяненні сінуса ў залежнасці ад змянення вугла.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Свал ‘узвышша, вузкая града, якая ўтвараецца пры аранні ў сярэдзіну, “у склад”’ (Дэмб., 2, 832). Рус. пахать в свал — звальваючы насустрач адна адной дзве сумежныя баразны, наўг. пахать на свал ‘разворваць барозны з бульбай праз адну’, укр. палес. свал ‘насыпны ўзгорак’. Да *сваліць ‘зваліць’, магчыма, русізм або графічна адаптаванае звал ‘навал; марэна’ (Ласт.). У адносінах да семантыкі параўн. склад 3 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)