Граф ’граф’ (БРС). Рус. граф, укр. граф. У бел. мове (параўн. ст.-бел. кграфъ ’граф’, вядомае з XVI ст.) запазычанне з польск. graf (< ням. Graf; параўн. Слаўскі, 1, 336), гл. Булыка, Запазыч., 151 (не пераконвае Фасмер, 1, 453, які адмаўляе магчымасць польск. крыніцы непасрэдна для ўсх.-слав. моў).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

граф​1

(польск. graf, ад ням. Graf)

дваранскі тытул у Зах. Еўропе і дарэвалюцыйнай Расіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

граф​2

(гр. grapho = пішу)

матэматычная сістэма аб’ектаў і сувязей, якія спалучаюць пэўныя пары гэтых аб’ектаў, а таксама графічнае адлюстраванне гэтай сукупнасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

...граф, ‑а, м.

Другая састаўная частка складаных слоў, што абазначае: а) які займаецца апісаннем прадмета, паказанага ў першай частцы, напрыклад: бібліёграф, этнограф; б) які займаецца графічным узнаўленнем з дапамогай сродкаў, паказаных у першай частцы, напрыклад: пітограф, фатограф; в) які запісвае тое, што паказана ў першай частцы (пра апараты і інш.), напрыклад: сейсмограф, фанограф.

[Ад грэч. graphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

-граф

(гр. grapho = пішу)

другая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае асобу, што піша, або прыбор, што запісвае.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

count​1 [kaʊnt] n. граф

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

графа́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. графа́ гра́фы
графы́
Р. графы́ гра́ф
Д. графе́ гра́фам
В. графу́ гра́фы
графы́
Т. графо́й
графо́ю		 гра́фамі
М. графе́ гра́фах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

earl [ɜ:l] n. граф (тытул у Вялікабрытаніі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

графа́, -ы́, мн. гра́фы і (з ліч. 2, 3, 4) графы́, граф, ж.

1. Палоска або слупок на лісце паперы, абазначаныя дзвюма вертыкальнымі лініямі.

2. Раздзел тэксту; рубрыка.

Г. ў анкеце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

graph [græf, grɑ:f] n.

1. гра́фік, дыягра́ма

2. math., ling. граф

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)