раўнапра́ўны, -ая, -ае.

Які мае аднолькавыя з кім-н. правы.

Р. грамадзянін.

|| наз. раўнапра́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расія́нін, -а, мн. -я́не, -я́н, м.

1. Грамадзянін Расіі.

2. Жыхар Расіі.

|| ж. расія́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

граждани́н в разн. знач. грамадзя́нін, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гр. (грамадзянін) Bürger m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

cosmopolitan​1 [ˌkɒzməˈpɒlɪtən] n. касмапалі́т, грамадзя́нін све́ту; грамадзя́нка све́ту

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дзеяздо́льны, -ая, -ае.

1. Здольны да дзейнасці.

Д. арганізм.

2. Які мае права на ўчыненне дзеянняў юрыдычнага характару і які нясе адказнасць за свае ўчынкі (спец.).

Д. грамадзянін.

|| наз. дзеяздо́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грамадзя́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да грамадзянін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

obywatel

м.

1. грамадзянін; жыхар;

obywatel Kowalski — грамадзянін Кавальскі;

obywatel honorowy — ганаровы грамадзянін;

2. уст. памешчык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Éhrenbürger

m -s, - ганаро́вы грамадзяні́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

citizen [ˈsɪtɪzn] n.

1. грамадзя́нін; грамадзя́нка;

a citizen of the world касмапалі́т

2. гараджа́нін; гараджа́нка; жыха́р го́рада

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)