гравірава́цца, ‑руецца; незак.

Зал. да гравіраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гравірава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. гравіраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гравіро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, ж.

1. гл. гравіраваць.

2. мн. -і, -ро́вак. Рысунак або надпіс, выразаны на чым-н.

Ваза з гравіроўкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

sztychować

незак. гравіраваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

grawerować

незак. гравіраваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rytować

незак. гравіраваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

гравірава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад гравіраваць.

2. у знач. прым. З разнымі ўзорамі, надпісамі. Гравіраваныя вырабы. Гравіраваная ваза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

stipple [ˈstɪpl] v. малява́ць, гравірава́ць пункці́рам або́ штрыха́мі;

stippled ceramics штрыхава́ная кера́міка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гравіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. гравіраваць.

2. Рысунак або надпіс, выразаны на чым‑н. Ваза з гравіроўкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ziselíeren

vt чака́ніць, гравірава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)