гравіро́ўшчык, ‑а, м.

Тое, што і гравёр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

афарты́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Мастак-гравёр, спецыяліст па вырабе афортаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рысава́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто займаецца рысаваннем, хто робіць малюнкі для чаго-н.

Добры р., горшы гравёр.

|| ж. рысава́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гравиро́вщик гравіро́ўшчык, -ка м., гравёр, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

engraver

[ɪnˈgreɪvər]

n.

гравёр -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

sztycharz

м. гравёр

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

grawer

м. гравёр

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rytownik

м. гравёр

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Radíerer

m -s, - гравёр

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ziselíerer

m -s, - чака́ншчык, гравёр

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)