горн

(ням. Hom = рог)

медны духавы музычны інструмент для падачы сігналаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Горн ’музычны інструмент’ (БРС). Рус. горн, укр. горн. У рус. мове запазычанне з ням. Horn у XIX ст. Бел. і ўкр. словы ўзяты з рус.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Горн Б. 5/441

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Ганчарны горн 3/342; 8/520

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Горн Л. С. 9/36

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

цячэнне мыса Горн

т. 17, с. 199

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

bugle [ˈbju:gl] n. горн; рог

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

го́ркнуць, ‑не; пр. горн, ‑ла; незак.

Псуючыся, станавіцца горкім; гарчэць. Масла горкне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Horn, Cape

[,keɪpˈhɔ:rn]

мыс Горн

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

cape [keɪp] n. мыс;

Cape Horn мыс Горн;

Cape of Good Hope мыс До́брай Надзе́і

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)