горн

(ням. Hom = рог)

медны духавы музычны інструмент для падачы сігналаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Горн ’музычны інструмент’ (БРС). Рус. горн, укр. горн. У рус. мове запазычанне з ням. Horn у XIX ст. Бел. і ўкр. словы ўзяты з рус.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

цячэнне мыса Горн

т. 17, с. 199

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

bugle [ˈbju:gl] n. горн; рог

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

го́ркнуць, ‑не; пр. горн, ‑ла; незак.

Псуючыся, станавіцца горкім; гарчэць. Масла горкне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Horn, Cape

[,keɪpˈhɔ:rn]

мыс Горн

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

cape [keɪp] n. мыс;

Cape Horn мыс Горн;

Cape of Good Hope мыс До́брай Надзе́і

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

лови́льный горн. лаві́льны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

меднору́дный горн. меднару́дны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надша́хтный горн. надша́хтавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)