го́галь м.

1. заал. (птушка) Schllente f -, -n;

2. прысл.:

хадзі́ць го́галем разм. stolz einhrgehen*, wie ein Pfau einhrstolzieren

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

го́гальо́галь, го́галю-мо́галю, м.

Сыры яечны жаўток, расцёрты з цукрам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

го́гальо́галь

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. го́гальо́галь
Р. го́галю-мо́галю
Д. го́галю-мо́галю
В. го́гальо́галь
Т. го́галем-мо́галем
М. го́галі-мо́галі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

го́гальо́галь, -лю м. го́голь-мо́голь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

го́гальо́галь, ‑я, м.

Сыры яечны жаўток, расцёрты з цукрам.

[Ням. Gogel-Mogel.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Гогаль А. І. 8/206

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Гогаль М. В. 1/35, 92, 265, 276, 377, 390, 402, 436, 579, 589, 619; 2/139, 170, 209, 245, 249, 466, 515, 516, 556, 6 01; 3/128, 147, 4 34, 525, 526—527, 605; 4/18, 98, 109, 130, 138, 206, 230, 267, 269, 285, 299, 311, 368, 388, 429, 478, 506, 545; 5/65, 72—73 (укл.), 294, 372, 439, 454, 521, 542, 543, 557; 6/95, 182, 196, 223, 241, 284, 286, 318, 394, 421, 428, 431, 442, 507, 531, 580, 590; 7/39, 60, 64, 79, 123, 146, 191, 320, 426, 463, 512, 543, 565; 8/62, 92, 248, 410, 422, 441, 463, 639; 9/30, 86, 92, 112, 113, 115, 228, 307, 313, 344, 370, 429, 517; 10/42, 54, 241, 251, 300, 369, 372, 384, 441, 530, 625; 11/14, 111, 155, 226, 227, 237, 275, 283, 303, 343, 384, 397, 458, 502, 543; 12/395, 450, 548, 550, 643, 661

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

гагалі́ны гл. гогаль.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

го́голь-мо́голь го́гальо́галь, -лю м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цыні́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць цынічнага. Цынічнасць учынку. □ Гогаль разам з тым бачыць цынічнасць куплі і продажу ў шлюбных адносінах у камедыі «Жаніцьба». «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)