Verbum

змя́клы, -ая, -ае.

Які змяк, страціў першапачатковую цвёрдасць, пругкасць.

Змяклая гліна.

каалі́н, -у, м.

Белая гліна высокай якасці.

|| прым. каалі́навы, -ая, -ае.

гле́йкі, -ая, -ае.

Вязкі, ліпкі.

Глейкая гліна.

|| наз. гле́йкасць, -і, ж.

раскі́слы, -ая, -ае.

1. Які раскіс, ператварыўся ў вязкае месіва.

Раскіслая гліна.

2. перан. Расслаблены, разамлелы.

Р. твар.

|| наз. раскі́сласць, -і, ж.

прылі́пчывы, -ая, -ае.

1. Які лёгка прыліпае.

Прыліпчывая гліна.

Прыліпчывая хвароба (перан.: заразная; разм.).

2. перан. Надакучлівы, неадчэпны (разм.).

|| наз. прылі́пчывасць, -і, ж.

прысо́хнуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; -со́х, -хла; зак.

Падсохшы, прыстаць да чаго-н.

Гліна прысохла да колаў.

|| незак. прысыха́ць, -а́е.

шамо́т, -у, М -мо́це, м. (спец.).

Абпаленая да спякання гліна, а таксама вогнетрывалая цэгла з такой гліны.

|| прым. шамо́тавы, -ая, -ае.

Шамотавая цэгла.

маёліка, -і, ДМ -ліцы, ж.

1. Абпаленая каляровая гліна, пакрытая непразрыстай палівай.

Займацца маёлікай.

2. зб. Керамічныя вырабы, пакрытыя непразрыстай палівай.

Мастацкая м.

|| прым. маёлікавы, -ая, -ае.