Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
glacier
[ˈgleɪʃər]
1) ледаві́к -а́m.
2) лядні́к ледніка́m., гле́тчар -а m. (паўзу́чы лёд у гара́х)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
*Лядні́к1, ле́днік ’склеп, лядоўня’ (чач., ветк., Мат. Гом.) — з рус.ле́дник, ледни́к ’тс’. Лядоўнік ’тс’ (бых., там жа) — кантамінацыя з леднік і лядоўня.
Ляднік2 ’скопішча вялікай масы паўзучага лёду, глетчар’ (ТСБМ) у якасці культурнага тэрміна з рус.ледни́к ’тс’.
Ляднік3 ’абабак, Boletus scaber’ (Мядзв.; бялын., Нар. сл.; кругл., Жыв. сл., Мат. Маг.; круп., Сл. ПЗБ, БЛ, 6, 23), ’грыбы’ (Баркалабаўскі летапіс). Да ля́да2. Названы паводле месца, дзе яны растуць (як палявыя грыбы, пожя́рны грыб).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Жо́рсткі (ТСБМ), жо́сткій (Нас.). Рус.жесткий, дыял.паўд.жёрсткий ’жорсткі’, укр.жорсткий ’жорсткі, суровы’. Ст.-рус.жестый ’жорсткі’, жестокий ’жосткі, суровы’. Ст.-слав.жест‑ (у складаных словах). Паводле Шанскага (1, Д, Е, Ж, 288), рус.жесткий, як і жестокий, запазычана са ст.-слав.Фасмер (2, 50) гэта не лічыць. Слав.*žest‑ звязана, відаць, з с.-в.-ням.kes ’цвёрды грунт, глетчар’, ст.-ісл.kǫs ’куча (камення)’, ст.-ірл.gall ’камень’ (?). Праабражэнскі, 1, 231; БЕР, 1, 538. Міклашыч (410) параўноўваў з коранем *žeg‑, абапіраючыся на дыял.жегче ’больш жорстка’. Скок (3, 667) дапускае такую магчымасць побач з папярэдняй. З’яўленне ‑p‑ у бел., укр. пад уздзеяннем шорсткі (гл.), якое магло ўплываць і на значэнне.