гва́лціць, ‑лчу, ‑лціш, ‑лціць; незак., каго-што.

Разм. Тое, што і гвалтаваць (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гвалтава́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. гвалтаваць.

2. Тое, што і гвалт (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наси́ловать несов.

1. (принуждать, неволить) прымуша́ць сі́лай (гва́лтам);

2. (к изнаси́ловать) гва́лціць, гвалтава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

violate

[ˈvaɪəleɪt]

v.t.

1) паруша́ць (зако́н, абяца́ньне)

2) апага́ньваць

3) гвалтава́ць, гва́лціць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

vergewáltigen

vt

1) гва́лціць, гвалтава́ць

2) перан. рабі́ць [учыня́ць] гвалт (над кім-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

violate [ˈvaɪəleɪt] v.

1. fml паруша́ць (закон, дамову і да т.п.);

violate an oath паруша́ць прыся́гу

2. га́ньбіць, знеслаўля́ць (святыню)

3. трыво́жыць, перашкаджа́ць;

violate calm паруша́ць спако́й

4. lit. гва́лціць, гвалтава́ць (жанчыну)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

gwałcić

незак.

1. гвалтоўна прымушаць; прымушаць сілай;

2. гвалціць; гвалтаваць; сільнічаць;

3. парушаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Гвалт, гвалтава́ць (БРС, Касп., Шат., Бяльк., Нас., Жд. 2, Янк. III), гва́лціць (БРС, Нас.). Ст.-бел. кгвалтъ, гвалтъ, гвалтити, кгвалтовати і г. д. (Булыка, Запазыч.). Рус. гвалт, укр. гвалт. Запазычанне з польск. gwałt, gwałtować, gwałcić і г. д. (а гэта з с.-в.-ням. gewalt). Фасмер, 1, 398; Слаўскі, 1, 382. Параўн. Шанскі, 1, Г, 40. Сюды ж і прыметнік гвалто́ўны ’моцны’ (Нас.), ’гвалтоўны’ (Бяльк.) < польск. gwałtowny.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

rape

I [reɪp]

1.

n.

1) згвалтава́ньне n., гвалт -у m.

2) гвалто́ўны напа́д; гвалто́ўны захо́п

2.

v.t.

1) гвалтава́ць

2) пусто́шыць

II [reɪp]

n., Bot.

рапс -у m., сьвірэ́па f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дава́ць, даю́, дае́ш, дае́; даём, даяце́; незак., каго-што.

1. Незак. да даць.

2. заг. дава́й(це); з інф. незак. ці з 1 ас. мн. буд. Разм. Выражае запрашэнне да сумеснага дзеяння. Давай спаць. Давай возьмемся за работу. □ [Мігуцкі:] Я не хачу гвалтаваць вашага сумлення, але давайце разважаць сур’ёзна. Крапіва.

3. заг. дава́й; з інф. незак. Разм. Ужываецца ў значэнні: пачаў, стаў, узяўся энергічна рабіць што‑н. Купец кінуў гуслі, а сам выхапіў у фурмана пугу ды давай коней гнаць. Якімовіч. Пёс Лютня ўскочыў мядзведзю на спіну і давай кусаць. Бядуля.

•••

Быту не даваць — не даваць спакою каму‑н.

Вачам веры не даваць — пра неабходнасць пільна, уважліва ставіцца да чаго‑н., паўторна правяраць што‑н.

Даваць у нос — тое, што і біць у нос (гл. біць).

Не даваць жыцця каму — турбаваць, непакоіць.

Не даваць кроку ступіць — пра немагчымасць або забарону свабодна дзейнічаць.

Не даваць літасці каму — не рабіць уступак, не пакідаць без пакарання за якую‑н. віну.

Не даваць праходу каму — настойліва прыставаць з пытаннямі, просьбамі, размовамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)