гара́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гара́ го́ры
гары́
Р. гары́ го́р
Д. гары́ го́рам
гара́м
В. гару́ го́ры
гары́
Т. гаро́й
гаро́ю		 го́рамі
гара́мі
М. гары́ го́рах
гара́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Гара́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Гара́
Р. Гары́
Д. Гары́
В. Гару́
Т. Гаро́й
Гаро́ю
М. Гары́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Бара́нь-Гара́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Бара́нь-Гара́
Р. Бара́нь-Гары́
Д. Бара́нь-Гары́
В. Бара́нь-Гару́
Т. Бара́нь-Гаро́й
Бара́нь-Гаро́ю
М. Бара́нь-Гары́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Паляжа́ч-Гара́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Паляжа́ч-Гара́
Р. Паляжа́ч-Гары́
Д. Паляжа́ч-Гары́
В. Паляжа́ч-Гару́
Т. Паляжа́ч-Гаро́й
Паляжа́ч-Гаро́ю
М. Паляжа́ч-Гары́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

га́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. га́р га́ры
Р. га́ру га́раў
Д. га́ру га́рам
В. га́р га́ры
Т. га́рам га́рамі
М. га́ры га́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

асы́пак, -пку, м. (спец.).

Тое, што асыпалася з гары ў выніку разбурэння пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

касаго́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Схіл гары, пагорка.

Узбірацца давялося па камяністым касагоры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падно́жжа, -а, мн. -ы, -аў, н.

Месца ля самага нізу чаго-н., аснова (гары, помніка).

П. манумента.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кулём, прысл. (разм.).

1. Імкліва, перакульваючыся цераз галаву.

Паляцець к. з гары.

2. Стрымгалоў.

Кінуцца к. за кім-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

далягля́д, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Прастора, якую можна акінуць вокам; усё бачнае навокал наглядальніка.

З гары адчыняецца шырокі д.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)