Verbum

па́растак, -тка, мн. -ткі, -ткаў, м.

1. Маладая галінка, сцябло расліны з лісцем, якое вырасла ад больш старога сцябла ці ствала, або малая галінка, якая вырасла ад кораня асноўнай расліны.

Маладыя парасткі на старым ствале.

2. Сцябло расліны ў самым пачатку яго развіцця з насення.

Насенне пусціла парасткі.

3. звычайна мн., перан., чаго. Першае праяўленне, пачатак чаго-н., зародак.

Парасткі новага.

|| прым. па́расткавы, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.; спец.).

алі́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, алі́вак, ж.

Плод алівы (у 1 знач.), масліна.

|| прым. алі́ўкавы, -ая, -ае.

А. колер (жоўта-зялёны з карычневым адценнем). Аліўкавая галінка (сімвал міру).

адво́дак, -дка, мн. -дкі, -дкаў, м.

1. Галінка або частка кораня з вочкамі, пасаджаныя асобна для самастойнага росту.

Размнажэнне адводкамі.

2. Пчаліны рой, які толькі што ўтварыўся і аддзяліўся ад старога.

чарэ́шня, -і, мн. -і, -шань і -шняў, ж.

Пладова-ягаднае дрэва з чырвонымі, жоўтымі ці амаль чорнымі костачкавымі пладамі, а таксама ягады гэтага дрэва.

|| прым. чарэ́шневы, -ая, -ае.

Чарэшневая костачка.

Чарэшневая галінка.

ро́зга, -і, мн. -і, -заг і -згаў, ж.

1. Тонкая гнуткая галінка, дубец як прылада для пакарання.

2. мн. Удары, пакаранне такімі дубцамі.

Усыпаць розаг.

|| прым. ро́згавы, -ая, -ае (да 1 знач.).