галу́н​1

(фр. galon)

тое, што і пазумент.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

галу́н

(фр. gallon)

тое, што і пазумент.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

галу́н​2, галы́н

(ст.-польск. halun < с.-в.-ням. alün, ад лац. alumen)

падвойная сернакіслая соль алюмінію, марганцу і інш., якая ў крышталічным выглядзе выкарыстоўваецца ў тэхніцы, а таксама для спынення крывацёку пры парэзах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

шаўро́нны в разн. знач. шевро́нный;

ш. галу́н — шевро́нный галу́н;

~ннае ко́ла — шевро́нное колесо́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазуме́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Тасьма, звычайна шытая золатам або срэбрам; галун.

Абшыты пазументамі кафтан.

|| прым. пазуме́нтавы, -ая, -ае і пазуме́нтны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Алю́н ’галун’ (Нас., Касп., Гарэц.) < польск. ałun, hałun < ням. Alaun (alun). Гл. галун.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

галы́н

гл. галун​2.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Галы́н ’галын’. Гл. галу́н 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

pasmanteria

ж. пазумент; галун; махры

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

galloon

[gəˈlu:n]

n.

1) галу́н -у́ m.

2) нашы́ўка з пало́скі галуну́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)