кара́, -ы́, ж.

1. Паверхневая частка ствала, галін і кораня дрэвавых раслін.

К. бярозы.

2. чаго або якая. Верхні цвёрды слой на чым-н.

Ледзяная к.

○

Зямная кара — верхняя цвёрдая абалонка Зямлі.

Кара вялікіх паўшар’яў галаўнога мозга; кара галаўнога мозга — паверхневы слой галаўнога мозга ў вышэйшых пазваночных і чалавека.

|| прым. каравы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

энцэфалі́т, -у, М -лі́це, м.

Запаленне галаўнога мозга.

|| прым. энцэфалі́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

менінгі́т, -у, М -гі́це, м.

Запаленне абалонкі галаўнога мозга.

|| прым. менінгі́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эпіле́псія, -і, ж.

Хранічнае захворванне галаўнога мозга чалавека, якое характарызуецца сутаргавымі прыступамі і стратай прытомнасці; падучая хвароба.

|| прым. эпілепты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Gehírnrinde

f - кара́ галаўно́га мо́згу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

цытраванілі́н, ‑у, м.

Парашок ад галаўнога болю.

[Ад лац. citrus — лімоннае дрэва і слова ваніль.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мазжачо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

Аддзел галаўнога мозга, які знаходзіцца ў патылічнай частцы чэрапа і адказвае за каардынацыю рухаў і раўнавагу.

|| прым. мазжачко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

менінгі́т, ‑у, М ‑гіце, м.

Запаленне абалонак галаўнога мозга.

[Ад грэч. meninx — мазгавая абалонка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крэціні́зм, -у, м.

1. Від эндакрыннага захворвання — адставанне, затрымка фізічнага і псіхічнага развіцця, абумоўленыя парушэннем функцый шчытападобнай залозы і галаўнога мозга (спец.).

2. перан. Тупасць, разумовая абмежаванасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

электраэнцэфалагра́ма, ‑ы, ж.

Графічны запіс, які рэгіструе біятокі галаўнога мозга.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)