газ​1

(фр. gaz, ад гр. chaos = хаос)

1) рэчыва, асобныя часцінкі якога слаба звязаны паміж сабой і здольны раўнамерна распаўсюджвацца ў прасторы, у якой яны знаходзяцца;

2) газападобнае паліва;

3) мн. баявыя атрутныя газападобныя рэчывы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

газ Вельмі шырокі брод у рацэ ці возеры (Леп.).

□ ур. Газ на Красенскім возеры ў Дзісеншчыне, в. Гоза ці Газа Астр.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Газ-газ-газ ’падзыўныя словы для гусей’ (ДАБМ, 896). Падзыўныя словы наогул вельмі цяжка паддаюцца этымалагізацыі. Гэта ж форма адзінкавая, таму пра яе нельга нічога сказаць пэўнага.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гарчы́чны горчи́чный;

○ г. газ — горчи́чный газ

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

масларо́дны: м. газ хим. маслоро́дный газ

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

рудні́чны рудни́чный;

р. газ — рудни́чный газ

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

генера́торный генера́тарны;

генера́торный газ генера́тарны газ.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

нары́вный нары́ўны;

нары́вный газ нары́ўны газ.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

маслоро́дный / маслоро́дный газ хим. масларо́дны газ.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

вуглякі́слы хим. углеки́слый;

○ в. газ — углеки́слый газ

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)