общи́тельный тавары́скі; (разговорчивый) гаваркі́, гаварлі́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

словолюби́вый гаварлі́вы, гаваркі́, словалю́б, -ба м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rozmowny

гаваркі, гаварлівы; балбатлівы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

gesprächig

a гаваркі́, гаварлі́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

говорли́вый

1. гаваркі́, гаварлі́вы;

2. перен. гаманкі́, гаманлі́вы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Гаваркі́ ’гаварлівы, гаваркі’ (БРС, Янк. I, 57; Шат.; Касп.; Сцяшк. МГ), гаво́ркі ’гаварлівы, прыветлівы’ (Нас.). Рус. дыял. го́воркий, говорко́й, укр. говірки́й. У іншых слав. мовах няма. Здаецца, усх.-слав. новаўтварэнне па ўзору старых прыметнікаў на ‑к‑ (мадэль *govorъkъjь). Няма ў Трубачова, Эт. сл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

шматсло́ўна прысл., шматсло́ўны wórtreich; wéitschweifig; rédselig (гаварлівы)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

zúngenfertig

a гаваркі́, гаварлі́вы; балбатлі́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

loquacious

[loʊˈkweɪʃəs]

adj.

гаваркі́, гаварлі́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

гаварлі́васць ж.

1. говорли́вость, разгово́рчивость, словоохо́тливость;

2. перен. говорли́вость; см. гаварлі́вы 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)