Gekréische

n -s віск, кры́кі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

верезжа́ние ср. віск, род. ві́ску м.; верашча́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ве́резг м., прост. ві́ск, род. ві́ску м.; верашча́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ві́скат ’віск’ (БРС, КТС), рус. арханг. визготок ’віск’. Утворана ад віск (гл.) і суф. ‑ат (< прасл. ‑otъ < *‑oto‑), які служыў для абазначэння гукавога дзеяння або слыхавых уражанняў (Вступ., 151).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

правішча́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.

1. Утварыць віск. // Праляцець з віскам. Некалькі куль правішчалі высока над галавой. Быкаў.

2. Вішчаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kwik, ~u

м. віск; рохканне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pisk, ~u

м. піск; віск

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

взвизг м., разг. віск, род. ві́ску м., піск, род. пі́ску м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Winseléi

f -, -en віск, ві́скат, скавыта́нне, паві́скванне, паскавы́тванне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

squeal​1 [skwi:l] n.

1. прані́злівы крык; ві́скат, віск;

the squeal of brakes скрып тармазо́ў

2. infml дано́с

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)