rifle​1 [ˈraɪfl] n. вінто́ўка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

карабін назоўнік | мужчынскі род

  1. Вінтоўка з пакарочаным ствалом.

  2. Механічная зашчапка, зажым.

    • К. павадка.

|| прыметнік: карабінавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

напагатоў прыслоўе

Узяць напагатоў (спецыяльны тэрмін) — аб прыёме, пры якім вінтоўка трымаецца ў стане гатоўнасці да стральбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

самозаря́дный спец. самазара́дны;

самозаря́дная винто́вка самазара́дная вінто́ўка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

самазара́дны спец. самозаря́дный;

~ная вінто́ўка — самозаря́дная винто́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

дробнакаліберны, ‑ая, ‑ае.

Малога калібру. Дробнакаліберная вінтоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самазарадны, ‑ая, ‑ае.

Які зараджаецца аўтаматычна. Самазарадная вінтоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малакаліберны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і дробнакаліберны. Малакаліберная вінтоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзесяцізарадка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Разм. Дзесяцізарадная вінтоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дробнакаліберка, ‑і. ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Разм. Дробнакаліберная вінтоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)