увёртливый выкру́тлівы, вёрткі, спры́тны; хі́тры.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

изворо́тливый выкру́тлівы; (ловкий) спры́тны, спра́ўны; пракі́дкі; (увёртливый) вёрткі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dodgy

[ˈdɑ:dʒi]

adj.

1) выкру́тлівы, вёрткі

2) хі́тры

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

цыга́ністы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які нагадвае па выгляду і па характару цыгана. Гаспадар — Сямён Марчанка — цыганісты, доўгі і вёрткі, як уюн. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

gelénkig

a гну́ткі; спры́тны, паваро́тлі- вы, вёрткі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

dodgy [ˈdɒdʒi] adj. BrE, infml

1. выкру́тлівы; вёрткі; хі́тры; несумле́нны;

a dodgy character падазро́ны тып

2. ка́верзны;

a dodgy situation заблы́таная сітуа́цыя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вы́слізнуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.

Слізгануўшыся, выпасці, вырвацца. Шост выслізнуўся з рук. □ Брыгадзір, вёрткі і сухарлявы мужчына, лоўка .. выслізнуўся з абдымкаў дырэктара і адгарадзіўся ад яго доўгімі далонямі. Б. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wścibski

разм.

1. вёрткі; празмерна цікаўны;

2. м. пралаза; праныра

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Fips

m -es, -e

1) пстры́чка (па носе)

2) вёрткі [вяртля́вы] чалаве́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Вяртля́вы ’вёрткі’ (КТС), укр. вертлявий, рус. вертлявый ’тс’. Усходнеславянскае ўтварэнне ад асновы вьртьл‑ і суф. ‑ав‑ы. У бел. літар. мове, відаць, запазычанне з рус. мовы. Гл. таксама вяртлівы. Сюды ж вяртлявасць ’вёрткасць’ (КТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)