павышу́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Вышукаць, адшукаць усіх, многіх або ўсё, многае. Павышукваць падсудных. Павышукваць патрэбныя кнігі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́паркаць

‘прымусіць каго-небудзь выйсці (выпаркаць яго з хаты); вышукаць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́паркаю вы́паркаем
2-я ас. вы́паркаеш вы́паркаеце
3-я ас. вы́паркае вы́паркаюць
Прошлы час
м. вы́паркаў вы́паркалі
ж. вы́паркала
н. вы́паркала
Загадны лад
2-я ас. вы́паркай вы́паркайце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́паркаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)