Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Вык1 ’выццё’ (КТС, Гарэц., Юрч.). Рус.смал.вык ’выццё, плач’. Ад выць з суф. ‑к (як ry‑kъ ад ryti, revti) (Аб суфіксацыі гл. SP, 1, 89).
Вык2 ’віка, Vicia’ (Бяльк.). Рус.вы́ка, укр.ві́ка, польск.wyka, чэш.vika. Запазычанне з польск.wyka, якое ў сваю чаргу са ст.-в.-ням.wiccha ’віка’, лац.vicia (Міклашыч, 397; Мацэнаўэр, 367; Фасмер, 1, 368). Параўн. віка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
войIм.
1.гіст.гл. ваяр, вoін;
2.разм.гл.выццё
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
аўчы́на, ‑ы, ж.
Вырабленая авечая шкура. Шапка з аўчыны.//Разм. Кажух. Чуў увосень ён выццё ваўчынае, А вясной — паводак срэбны звон. Ляжа спаць, укрыецца аўчынаю, — Ад самотных дум знікае сон.Панчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ля́панне, ‑я, н.
Разм.Дзеяннепаводледзеясл. ляпаць (у 1, 2 знач.), а таксама гукі гэтага дзеяння. [Наталлю Пятроўну] раптам пачало раздражняць выццё ветру, ляпанне аканіц і манатонны нудны скрып за акном.Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Getöse
n -s шум, скавыта́нне, выццё (ветру)
ein dónnerndes ~ — гру́кат
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
сіпе́нне, ‑я, н.
Дзеяннепаводлезнач.дзеясл. сіпець; гукі гэтага дзеяння. Даходзяць толькі гукі — выццё снарадаў, .. сіпенне асколкаў...Мележ.[Ракета] з сіпеннем узвілася ўгору і ярка-белым камяком агню ўпала ў рэчку.Хомчанка.[Кобра] з лёгкім сіпеннем маланкава ўскідваецца на рукі заклінальніка.«ЛіМ».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ско́гат, ‑у, М ‑гаце, м.
Абл.
1. Тужлівыя, нудныя гукі; выццё. Скогат ветру. □ Сяржант .. пад новы скогат бомбаў шаснуў убок.Быкаў.
2.перан. Віск, плач. Ты ж выходзіў пад скогат і гвалт Засяваць беларускі папар. І, сустрэўшы нямала цяжкіх перашкод, Дасягнуў ты пастаўленых мэт.Хведаровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Скагата́ць ‘вішчаць, пішчаць’ (ТСБМ, Касп., Байк. і Некр.), скі́гаць, скігата́ць (Нас., Байк. і Некр., Бяльк.), скігіта́ць (Сл. рэг. лекс.) ‘тс’, сюды ж скі́гліць ‘скігітаць’ (Нар. лекс.), ско́гат ‘выццё, галашэнне’ (Гарэц.). Рус.скогота́ть ‘тс’. Гукапераймальнае (Зяленін, Табу, 2, 50; Фасмер, 3, 644; 4, 500). Параўн. скігаць, скаголіць, скогліць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ро́катм. Tósen n -s (выццё буры); Getöse n -s (шум, гул); Bráusen n -s (мора); Súrren n -s (самалёта)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)