вы́цедить сов., в разн. знач. вы́цадзіць, мног. павыцэ́джваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выцэ́джваць гл. выцадзіць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

навыцэ́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Выцадзіць у вялікай колькасці чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́муляць

‘выцадзіць, сказаць павольна, неахвотна што-небудзь; устрывожыць, змучыць каго-небудзь, зрабіць турботы каму-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́муляю вы́муляем
2-я ас. вы́муляеш вы́муляеце
3-я ас. вы́муляе вы́муляюць
Прошлы час
м. вы́муляў вы́мулялі
ж. вы́муляла
н. вы́муляла
Загадны лад
2-я ас. вы́муляй вы́муляйце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́муляўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

wysączyć

зак. апаражніць, асушыць, выцадзіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сцадзі́ць, сцаджу́, сцэ́дзіш, сцэ́дзіць; сцэ́джаны; зак., што.

1. Зліць, выліць вадкасць, працэджваючы праз што-н.; зліваючы, аддзяліць вадкасць ад аселай гушчы або частку вадкасці, не боўтаючы.

С. ваду з пельменяў.

С. сыроватку з тварагу.

2. Выцадзіць малако з саскоў.

С. грудное малако.

|| незак. сцэ́джваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. сцэ́джванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

wycedzić

зак.

1. выцадзіць;

2. перан. працадзіць;

wycedzić przez zęby — працадзіць праз зубы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)