Derivat

[-'va:t]

n -s, pl -e i -a

1) лінгв. вытво́рнае сло́ва

2) хім. дэрыва́т, вытво́рнае рэ́чыва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

папо́ўшчына, ‑ы, ж.

1. Адзін з напрамкаў у стараверстве.

2. Рэлігійна-містычныя погляды, вераванні і забабоны, якія падтрымлівае царква. Філасофія, якая вучыць, што сама фізічная прырода ёсць вытворнае, — ёсць чысцейшая філасофія папоўшчыны. Ленін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галактазамі́н

(ад галактоза + аміны)

амінацукар, вытворнае галактозы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

вытво́рны лінгв bgeleitet;

вытво́рнае сло́ва bgeleitetes Wort, bleitung f -, -en, Derivat [-´vɑ:t] n-(e)s, -e і -a

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

дыметылгідразі́н

(ад ды- + метыл + гідразін)

арганічнае злучэнне, вытворнае гідразіну; выкарыстоўваецца як гаручае ракетнага паліва.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гідраксіламі́н

(ад гідраксіл + амін)

бясколернае крышталічнае рэчыва, гідраксільнае вытворнае аманіяку, якое выкарыстоўваецца пры арганічных сінтэзах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

derivative

[dɪˈrɪvətɪv]

1.

adj.

1) Ling. вытво́рны (сло́ва)

2) Math. вытво́рны у́нкцыя)

3) неарыгіна́льны

2.

n.

вытво́рнае ад агу́льнага, дэрыва́т -у m. (сло́ва, хімі́чнае рэ́чыва)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

pochodny

pochodn|y

вытворны; другасны;

wyraz ~y — вытворнае слова;

instrumenty ~e фін. вытворныя інструменты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

глюказамі́н

(ад глюкоза + амін)

амінацукар, вытворнае глюкозы, у малекуле якой гідраксільная група другога атама вугляроду замешчана амінагрупай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ацэтылсаліцы́лавы

(ад ацэтыл + саліцылавы);

а-ая кіслатавытворнае саліцылавай кіслаты, белае крышталічнае рэчыва; процізапаленчы сродак з анальгетычнымі і гарачкапаніжальнымі ўласцівасцямі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)