ба́цюхна, -ы, м. (разм.).

Ужыв. пры звароце з пашанай да каго-н.

Мы рады, б., выслухаць вашы прапановы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выслу́хваць несов. выслу́шивать; прослу́шивать; см. вы́слухаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ослу́шать сов., разг. вы́слухаць, абслу́хаць, аслу́хаць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заслу́хаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што.

Выслухаць тое, што абвяшчаецца публічна.

З. справаздачу.

З. дакладчыка.

|| незак. заслу́хваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

osłuchać

зак. выслухаць;

osłuchać chorego — выслухаць хворага

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вы́слуханы, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выслухаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

lend one’s ear

вы́слухаць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

выслу́хванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выслухваць — выслухаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выслухо́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выслухоўваць — выслухаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Праслу́хаць ’даведацца’ (віл., Сл. ПЗБ). З польск. przesłuchać ’дапрасіць, выслухаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)