высо́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да высачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́сачаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад высачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высо́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. высочваць — высачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дапільнава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; зак., каго-што. (разм.).

1. Высачыць, заспець за якім-н. заняткам.

Д. злодзея.

2. Дагледзець, захаваць у парадку.

Д. сад.

|| незак. дапільно́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́цікаваць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., каго-што.

Разм. Высачыць, скрытна назіраючы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wyszpiegować

зак. высачыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wytropić

зак. высачыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

проследи́ть сов.

1. (выследить) вы́сачыць, прасачы́ць;

2. (исследовать, понаблюдать) прасачы́ць, паназіра́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прысле́дзіць ’прасачыць’ (віл., Сл. ПЗБ). Укр. присліди́ти ’высачыць’. Гл. след.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wyśledzić

зак. высачыць, падпільнаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)