Вы́людак ’звер, кат’ (БРС, Крывіч, 12, 1926, 3). Рус. вы́людье ’вырадак, маральная пачвара’. Прэфіксальна-суфіксальнае ўтварэнне ад люд‑ па тыпу вырадак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

bastard [ˈbɑ:stəd] n.

1. dated пазашлю́бнае дзіця́, байстру́к

2. slang, taboo вы́радак, па до́нак

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

fiend [fi:nd] n.

1. злы дух; нячы́сцік; д’я́бал

2. вы́радак, ліхадзе́й

3. joc. фана́т, энтузія́ст

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Вы́рад ’вырадак’ (Нас. Зб., Гарэц., Др.-Падб., Яруш.), выро́д ’выраджэнне’ (Бяльк.). Рус. вы́род ’дзеянне па дзеяслову вырадзіць’, укр. ви́рід ’вырадак’, н.-луж. wurod. Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад вырадзіць (Шанскі, 1, В, 231).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

odmieniec

м. вырадак; адступнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wyrodek

м. вырадак; вылюдак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pokraka

ж. пачвара; вырадак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zwyrodnialec

м. дэгенерат; вырадак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

гвалтаўні́к, ‑а, м.

Той, хто чыніць гвалт (у 1, 2 знач.); прыгнятальнік, мучыцель. Апошні з іх роду і быў пан Яшук, ды гэтакі ўжо вырадак, гвалтаўнік, што і свет не бачыў такога. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отро́дье ср., разг. вы́радак, -дка м., вы́людак, -дка м., насе́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)