вы́пилить сов. вы́пілаваць, мног. павыпіло́ўваць, вы́разаць, мног. павыраза́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́піліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Тое, што і выпілаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wypiłować

зак. выпілаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

выпіло́ўваць несов., в разн. знач. выпи́ливать; см. вы́пілаваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

навыпіло́ўваць сов., разг. (во множестве) вы́пилить; см. вы́пілаваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выпіло́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. выпілоўваць — выпілаваць.

2. Упрыгожанне, выкананае з дапамогай пілы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навыпіло́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Выпілаваць, выразаць значную колькасць чаго‑н. Навыпілоўваць дзірак. // Вырабіць пілою многа чаго‑н. Навыпілоўваць рамак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)