старшакла́снік, ‑а, м.

Вучань блізкага да выпуску класа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

старшаку́рснік, ‑а, м.

Навучэнец, студэнт блізкага да выпуску курса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утыльцэ́х, ‑а, м.

Цэх для перапрацоўкі адходаў вытворчасці, для выпуску вырабаў з утылю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паратурбі́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да паратурбіны; прызначаны для выпуску паратурбін. Паратурбінны цэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыёпрамысло́васць, ‑і, ж.

Галіна прамысловасці па выпуску абсталяваная і апаратуры для радыёсувязі, радыёвяшчання, тэлебачання і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

adiustator

м. выпускаючы рэдактар; рэдактар выпуску

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

інфля́цыя, ‑і, ж.

Абясцэньванне папяровых грошай у выніку выпуску іх для абарачэння ў памерах, якія перавышаюць патрэбы таваразвароту.

[Ад лац. inflatio — уздуцце.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апе́ндыкс, ‑а, м.

1. Адростак сляпой кішкі.

2. Кароткі шланг для запуску і выпуску газу ў ніжняй частцы абалонкі дырыжабля.

[Ад лац. appendix — прыдатак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпускны́, ‑ая, ‑ое.

1. Прызначаны для выйсця, выхаду. Выпускны клапан. Выпускная труба.

2. Які мае адносіны да выпуску з навучальных устаноў. Выпускны клас, экзамен. Выпускны вечар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

deflation [dɪˈfleɪʃn] n.

1. выпампо́ўванне, выпуска́нне паве́тра/га́зу (пра шыны, балон і да т.п.)

2. econ. дэфля́цыя, скарачэ́нне вы́пуску грашо́вых зна́каў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)