выпуклая - Пошук

ру́бчык, ‑а, м.

1. Памянш.-ласк. да рубец ¹.

2. Выпуклая, рэльефная палоска на тканіне. Драп у рубчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́гіб, ‑у, м.

Выпукласць, выпуклая лінія згібу. Выгіб дугі. Выгіб ракі. □ Выгібы хваль, разварушаных лодкай, пабліскваюць, адсвечваюць на пясчаным дне. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

anaglyph

[ˈænəglɪf]

n.

анаглі́ф -у m. (выпу́клая гравю́ра)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

convex

[,kɑ:nˈveks]

1.

adj.

вы́пуклы, вы́гнуты

2.

n.

вы́пуклая паве́рхня

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

пло́ска-вы́пуклы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	пло́ска-вы́пуклы	пло́ска-вы́пуклая	пло́ска-вы́пуклае	пло́ска-вы́пуклыя
Р.	пло́ска-вы́пуклага	пло́ска-вы́пуклай пло́ска-вы́пуклае	пло́ска-вы́пуклага	пло́ска-вы́пуклых
Д.	пло́ска-вы́пукламу	пло́ска-вы́пуклай	пло́ска-вы́пукламу	пло́ска-вы́пуклым
В.	пло́ска-вы́пуклы (неадуш.) пло́ска-вы́пуклага (адуш.)	пло́ска-вы́пуклую	пло́ска-вы́пуклае	пло́ска-вы́пуклыя (неадуш.) пло́ска-вы́пуклых (адуш.)
Т.	пло́ска-вы́пуклым	пло́ска-вы́пуклай пло́ска-вы́пуклаю	пло́ска-вы́пуклым	пло́ска-вы́пуклымі
М.	пло́ска-вы́пуклым	пло́ска-вы́пуклай	пло́ска-вы́пуклым	пло́ска-вы́пуклых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пляска́та-вы́пуклы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	пляска́та-вы́пуклы	пляска́та-вы́пуклая	пляска́та-вы́пуклае	пляска́та-вы́пуклыя
Р.	пляска́та-вы́пуклага	пляска́та-вы́пуклай пляска́та-вы́пуклае	пляска́та-вы́пуклага	пляска́та-вы́пуклых
Д.	пляска́та-вы́пукламу	пляска́та-вы́пуклай	пляска́та-вы́пукламу	пляска́та-вы́пуклым
В.	пляска́та-вы́пуклы (неадуш.) пляска́та-вы́пуклага (адуш.)	пляска́та-вы́пуклую	пляска́та-вы́пуклае	пляска́та-вы́пуклыя (неадуш.) пляска́та-вы́пуклых (адуш.)
Т.	пляска́та-вы́пуклым	пляска́та-вы́пуклай пляска́та-вы́пуклаю	пляска́та-вы́пуклым	пляска́та-вы́пуклымі
М.	пляска́та-вы́пуклым	пляска́та-вы́пуклай	пляска́та-вы́пуклым	пляска́та-вы́пуклых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

увагну́та-вы́пуклы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	увагну́та-вы́пуклы	увагну́та-вы́пуклая	увагну́та-вы́пуклае	увагну́та-вы́пуклыя
Р.	увагну́та-вы́пуклага	увагну́та-вы́пуклай увагну́та-вы́пуклае	увагну́та-вы́пуклага	увагну́та-вы́пуклых
Д.	увагну́та-вы́пукламу	увагну́та-вы́пуклай	увагну́та-вы́пукламу	увагну́та-вы́пуклым
В.	увагну́та-вы́пуклы (неадуш.) увагну́та-вы́пуклага (адуш.)	увагну́та-вы́пуклую	увагну́та-вы́пуклае	увагну́та-вы́пуклыя (неадуш.) увагну́та-вы́пуклых (адуш.)
Т.	увагну́та-вы́пуклым	увагну́та-вы́пуклай увагну́та-вы́пуклаю	увагну́та-вы́пуклым	увагну́та-вы́пуклымі
М.	увагну́та-вы́пуклым	увагну́та-вы́пуклай	увагну́та-вы́пуклым	увагну́та-вы́пуклых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́пуклы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае сферычную вонкавую паверхню; проціл. увагнуты. Выпуклае шкло. Выпуклая лінза.

2. Які выдаецца наперад. Выпуклы лоб. Выпуклыя грудзі.

3. перан. Выразны, рэльефны. Выпуклы вобраз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мені́ск

(гр. meniskos = паўмесяц)

1) выпуклая або ўвагнутая паверхня вадкасці ў капіляры;

2) выпукла-ўвагнутая або ўвагнута-выпуклая лінза;

3) анат. храстковы дыск паміж пазванкамі або ў каленным суставе ў млекакормячых і чалавека.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пад’ём, -у, м.

1. гл. падняцца, падняць.

2. Участак дарогі, які ідзе ўверх.

Круты п.

3. Выпуклая частка нагі ад пальцаў да шчыкалаткі, над ступнёй.

Боты ціснуць у пад’ёме.

◊

Лёгкі (або цяжкі) на пад’ём (разм.) — лёгка (або з цяжкасцю) адважваецца ісці, ехаць, рухацца, рабіць што-н.

|| прым. пад’ёмны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Verbum