выплёўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выплёўваць — выплюнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wypluwać

незак. выплёўваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адка́рхваць

‘харкаючы, выплёўваць што-небудзь; адхарквацца’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. адка́рхваю адка́рхваем
2-я ас. адка́рхваеш адка́рхваеце
3-я ас. адка́рхвае адка́рхваюць
Прошлы час
м. адка́рхваў адка́рхвалі
ж. адка́рхвала
н. адка́рхвала
Загадны лад
2-я ас. адка́рхвай адка́рхвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час адка́рхваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

áusspeien

* vt выплёўваць, выкіда́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

áusspucken

vt выплёўваць; сплёўваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ахра́к ’сліна, макрота (пры кашлі)’ (КЭС, лаг., Шат.), рус. охрак, ст.-слав. охракъ. Ад хракаць ’харкаць, выплёўваць’, параўн. хракі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рассмакава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

Пакаштаваўшы, зразумець, адчуць смак чаго‑н. — Я нешта хуценька вярнулася, дык.. [дзед] іх [драбпі фарбы] у рот. Рассмакаваў і пачаў выплёўваць. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ха́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Кашляючы, выплёўваць макроту. [Тубі] добра памятаў свайго бацьку. Чорны, худы, як шкілет, і ўсё харкае крывёю. Маўр. Хлапчук скурчыўся, бы з жывата вырывала апошнія шлункі, пачаў адплёўвацца, харкаць. Паўлаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sputter

[ˈspʌtər]

1.

v.i.

1) шыпе́ць, трашчэ́ць (пра аго́нь), сквірчэ́ць (пра сква́ркі)

2) пы́рскаць, плява́цца, выплёўваць

3) лапата́ць

2.

n.

1) шыпе́ньне n., трэ́скат -у m.; сквірчэ́ньне n.

2) лапата́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

spúcken

1.

vi плява́ць

auf j-n, auf etw. ~ — наплява́ць на каго́-н., на што-н.

in die Hände ~ — працава́ць энергі́чна

2.

vt ха́ркаць (крывёю), выплёўваць (макрату)

◊ er spuckt gróße Bógen — ён (на́дта) задзіра́е нос

◊ j-m in die Súppe ~ — сапсава́ць каму́-н. усё

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)