выпла́чвацца несов., страд. выпла́чиваться; упла́чиваться; см. выпла́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ábbezahlen

vt выпла́чваць

in Ráten ~ — выпла́чваць па ча́стках [ра́тамі]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wypłacać

незак. выплачваць; плаціць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

disburse

[dɪsˈbɜ:rs]

v.t.

выпла́чваць гро́шы, выдава́ць апла́ту

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

І́сціць ’выконваць’, ’аддаваць узятую ці пазычаную колькасць’, ’задавальняць’, ’рабіць па чыстаму сумленню’ (Нас.), і́сціцца ’здзяйсняцца’ (Нас., Яруш.), ’выплачваць свой доўг’ (Нас.), ст.-бел. истити ’забяспечваць, выплачваць’ (1492 г.) запазычана са ст.-польск. iścić (Булыка, Лекс. запазыч., 78). Адносна семантыкі і словаўтварэння польскага слова гл. Слаўскі, 1, 471.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

löhnen

vt выпла́чваць зарпла́ту [заро́бак]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

rǘckvergüten

неаддз. эк. кампенсава́ць, выпла́чваць наза́д

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

heráuszahlen

vt

1) выпла́чваць

2) даць рэ́шту

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

выпла́чванне ср.

1. выпла́чивание, вы́плата ж.;

2. упла́та ж., вы́плата ж., выпла́чивание;

1, 2 см. выпла́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

spłacać

незак. плаціць, выплачваць;

spłacać dług — выплачваць доўг;

spłacać pożyczkę — пагашаць пазыку;

spłacać co ratami (w ratach) — плаціць за што па частках

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)