увішны́, -а́я, -о́е.

1. Жвавы, спрытны ў рухах (пра чалавека, жывёл, птушак); уласцівы такому чалавеку; хуткі, спорны.

У. у рабоце.

Увішныя рухі.

2. перан. Вынаходлівы, хітры.

У. палітык.

|| наз. уві́шнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абаро́тлівы, ‑ая, ‑ае.

Той, хто ўмела вядзе справы; вынаходлівы, энергічны. Чыкілевіч — абаротлівы, кемлівы чалавек, спрытны гаспадар, жыве наводшыбе. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

éinfallsreich

a вынахо́длівы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

erfínderisch

a вынахо́длівы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

pomysłowy

вынаходлівы; дасціпны; кемны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Erfídungsgeist

m -es вынахо́длівы [тво́рчы] ро́зум

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ingenious [ɪnˈdʒi:niəs] adj.

1. арыгіна́льны, адмысло́вы (пра план, прыладу і да т.п.)

2. вынахо́длівы (пра чалавека)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Мудрэц ’мудры, разумны чалавек’ (ТСБМ), ’кемлівы, вынаходлівы, штукар’ (міёр., З нар. сл.; ТС), ’хітрун’ (Бяльк.). Да прасл. mǫdrьcь. Гл. му́дры 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

industrious

[ɪnˈdʌstriəs]

adj.

1) працаві́ты, пі́льны; стара́нны, шчы́ры; руплі́вы

2) вынахо́длівы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

inventive

[ɪnˈventɪv]

adj.

1) вынахо́длівы, здо́льны ствара́ць, вынахо́дзіць но́вае

2) вынахо́дніцкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)