выміра́нне, ‑я, н.

Дзеянне, працэс паводле знач. дзеясл. выміраць — вымерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыміра́ць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -а́е; -а́ем, -а́еце, -а́юць; зак., што.

Вымерці — пра ўсіх, многіх.

Паўзуны буйных памераў даўно павыміралі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

павыміра́ць, ‑ае; ‑аем, ‑аеце, ‑аюць; зак.

Вымерці — пра ўсіх, многіх. Людзі павыміралі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

повы́мереть и повымира́ть сов., разг. павыміра́ць, вы́мерці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wymrzeć

зак. вымерці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wyginąć

зак. загінуць, вымерці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вы́родиться сов.

1. вы́радзіцца; (вымереть) зве́сціся, мног. пазво́дзіцца, вы́мерці, мног. павыміра́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазво́дзіцца (перастаць існаваць) verschwínden* vi (s); áussterben* vi (s) (вымерці)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)