навылу́шчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Вылушчыць нейкую колькасць зерня. Навылушчваць гароху.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́шелушить сов. вы́лушчыць, мног. павылу́шчваць, вы́лузаць, мног. павылу́зваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

навылу́шчваць сов. (во множестве) вы́лущить, вы́шелушить; см. вы́лушчыць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́лушчаны

1. вы́лущенный, вы́шелушенный;

2. мед. вы́лущенный;

1, 2 см. вылу́шчыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́лушчаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад вылушчыць.

2. у знач. прым. Свабодны ад зярнят. Вылушчаны стручок. // Свабодны ад шкарлупіны. Вылушчаныя арэхі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wyłupać

зак. вылушчыць, вылузгаць, вылузаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wyłuskać

зак. вылушчыць, вылускаць, вылузаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Пашчула́каць ’вылушчыць’ (віл., Сл. ПЗБ). Да па‑ і шчалукаць < шчалкаць ’лушчыць’ (валож., Сл. ПЗБ), рус. щелкать, якое, паводле Гараева (428), ад щель ’шчыліна’. Фасмер (4, 501) дапускае гукаперайманне (< щёлк!).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wykruszyć

зак.

1. выкрышыць;

2. вылушчыць;

3. перан. паступова разбурыць; падарваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wyłuszczyć

зак.

1. вылушчыць, вылускаць, вылузаць;

2. кніжн. выкласці (падрабязна); растлумачыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)