вы́лузнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., што.

Тое, што і вылузаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Абшалупа́шыць ’вылузаць’ (Бяльк.). Гл. шалупенне, шалупіна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

павылу́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Вылузаць усё, многае. Павылузваць гарох.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́шелушить сов. вы́лушчыць, мног. павылу́шчваць, вы́лузаць, мног. павылу́зваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́лущить сов.

1. вы́лушчыць, мног. павылу́шчваць, вы́лузаць, мног. павылу́зваць;

2. мед. вы́лушчыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wyłupać

зак. вылушчыць, вылузгаць, вылузаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wyłuskać

зак. вылушчыць, вылускаць, вылузаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вы́лушчыць, ‑шчу, ‑шыш, ‑плыць; зак., што.

Выняць зерне з шкарлупіння, цвёрдай абалонкі; вылузаць. Вавёрка вылушчыла зярняты з яловай шышкі. // Спец. Выдаліць хірургічным спосабам. Вылушчыць пухліну. Вылушчыць хворую костку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wyłuszczyć

зак.

1. вылушчыць, вылускаць, вылузаць;

2. кніжн. выкласці (падрабязна); растлумачыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)